Saturday 16 March 2013
ငါး
ငါးေတြဟာ ေသြးေအးတယ္
ႏႈတ္စိတ္တယ္။
တုိးတိတ္လြန္းေတာ့လည္း အဲဒီ ရင္ခုန္းသံကုိ
မင္း ၾကားရလိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။
ၾကယ္ေတြကုိ ခူးခူးၿပီး
မင္းကုိ ပန္ေပးခ်င္ခ်င္ခဲ့တာပါ .........
ဒါေပေမ့ ..........
အိမ္မက္ေတြက ဖိတ္တစ္ဝက္ စင္တစ္ဝက္
ေႏြဦးရက္ေတြ ေရာက္တဲ့အထိေတာင္
မက္ခြင့္မရလုိက္ပါဘူး။
ဆူးေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဥယ်ာဥ္က
ရနံ႔က်ေတာ့ နည္းလြန္းေနခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔ခင္းလံုး
ကုိယ့္လက္ဖဝါးေပၚေမးေထာက္ၿပီး
သစ္သားမီးျခစ္ဆံေတြနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္ .......
ငါ ဘာကုိ စားေသာက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ???
တစ္ဘဝစာ .........
ခပ္ၾကာၾကာ ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့လုိက္ရံုေလးတင္ပါပဲ။
(သည္ျပင္ ဘာမွမပုိခဲ့ဘူး)
ေကာင္မေလးေရ .......
ငါဆုိတဲ့ေကာင္က ေသြးေအး
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးပဲ
....... လြမ္းတယ္။
မင္းခုိက္စုိးစံ
Labels:
ကဗ်ာ,
မင္းခုိက္စုိးစံ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment